Bir gün mən

gələcəm,

bir xəbər gətirəcəm,

damarlara nur süzəcəm

və səsləyəcəm:

«Ay səbəti yatmışlar,

alma gətirmişəm –

Günəşin qırmızı almasını!»

Gələcəm:

dilənçiyə yasəmən verəcəm,

cüzamlı qadına sırğa bağışlayacam,

kora deyəcəm: «Bağ nə baxmalıdır!»

Hər yanı dolaşacam,

küçələri gəzəcəm,

car çəkəcəm: «Şeh, şeh, şeh!»

Bir yolçu deyəcək: «Yaman zülmət gecədir».

Ona bir kəhkəşan verəcəm.

Körpünün üstündə ayaqsız bir qızcığaz var –

ulduzları onun boynundan asacam.

Bütün söyüşləri dodaqlardan yığacam,

bütün divarları diblərindən yıxacam.

Quldurlara deyəcəm:

«Karvan gəlib, yükü təbəssüm!»

Buludları parçalayacam.

Gözləri Günəşə,

ürəkləri eşqə,

kölgələri suya,

budaqları küləyə

düyünləyib bağlayacam.

Uşaqların yuxusunu

cırcıramaların nəğməsinə qovuşduracam.

Çərpələnglər uçuracam,

güldanları suvaracam.

Gələcəm:

Atlara, öküzlərə nəvazişin yaşıl ələfini verəcəm,

Susuz madyana bir vedrə şeh içirəcəm,

yolda yük daşıyan ulağın milçəyini qovacam.

Gələcəm:

Hər hasarın üstündə bir mixək əkəcəm,

hər pəncərənin altında bir şeir oxuyacam,

hər qarğaya bir şam ağacı verəcəm.

İlana deyəcəm: «Qurbağa nə gözəldir!»

Barışdıracam.

Qovuşduracam.

Yol keçəcəm.

Nur içəcəm.

Sevəcəm.