Kafedə oturmuşam. Üzbəüzdə, bəlkə də, son illıər gördüyüm ən yaraşıqlı kişi əyləşib. Təkdi. Elə mənim kimi salat sifariş edib, üstündən də çay. Qırx-qırx beş yaşı olar, ağarmağa başlayan qızılı-şabalıdı saçları hətta kişi üçün belə çox qısa vurulub. Yanında  bel çantası var, ayaqqabısı ilə eyni rəngdə -qəhvəyi. Cins şalvardadı, tünd göy rəngli köynəyinin uzun qolları azacıq qatlanıb. O qatlayıb, ya?.. Mən də təmiz ağlımı itirmişəm e. Mənə nə? Nə olsun ki, bütün üzü xarakterdən xəbər verir. Mənim sevdiyim xarakterdən...

"Gözlərini göstər" deyirəm öz-özümə. Sanki eşidir. Başını oxuduğu kitabdan qaldırıb üzümə baxır. Yosun yaşılı. Mehriban, ilıq baxışları sərt üz ifadəsini yumşaldır. Gülümsəyirəm.Dəli şeytanlar üzərimə hücuma keçir: nə durmusan, adama yaxınlaş, elə-belə düzünü de, de ki, onu tanımaq istəyirsən. Ya da elə belə: sizinlə çayınızı bölüşmək olar? Şeytana cavab verirəm: niyə? Çay içdik, tanış olduq, doğma olduq, sonra?.. Mənə xatirə də lazım deyil, xəyal da, heç o yosun yaşılı gözlərin yiyəsi də... Mən də ona dünəndən lazım deyiləm. Vəssalam, problem yoxdu...Çantamdan kitab çıxarıb oxumağa başlayıram. O, yüz faiz şeir oxumur, məndəsə şeir kitabıdı. Arabir başımı qaldırıb baxıram. Aha, budur arxadan ona bir xanım yaxınlaşır, o xanımı hardasa görmüşəm, hə, hansısa səfirlik əməkdaşıdı. Bəs kişi? Yox, xarici deyil, hərçənd bizimkilərə heç bənzəmir. Görünüşü, davranışı. Amma ofisiantla danışdı. Ya rusca, ya azərbaycanca. Özümü inandırmaq istəyirəm ki, rusca. Azərbaycan dilində unuda bilmədiyim, məni ağrıdan çox söz eşitmişəm. Guya rusca deyilən sözlər az ağrılı ola bilər. Deyirəm də, başım tamam xarab olub... 

 

Hə, qadın onu gördüyünə məmnundur, bəlkə də, daha çox məmnundur - onu sevir, ya xoşu gəlir. Kişi uzun müddət hiss eləmir, ya da oynayır (oynayırsa, əla oynayır, eşq olsun!). Qəfildən qadını görür, soyuq təbəssümlə gülümsəyir. Reaksiyalar adekvat deyil! Qadın ayaqüstə onun yanındaca dayanıb, danışır, bəlkə, 20 dəqiqə danışır. Qadın da qəşəngdi, mütənasib bədəni, kosmetikasız, gözəl üzü, qəşəng təbəssümü, sadə geyimi... Kişi olsam, sevərdim onu... Bu heyvansa özünü dağ başına qoyub. Az qalıram gedib deyəm ki, adam ol, qadına, heç olmasa, mədəniyyət xatirinə oturmağı təklif elə. Əclaf hələ özünə çay da süzür. Qadın isə ayaqüstə danışır, danışır. Sonda saata baxır, guya harasa getməlidir, bəlkə, həqiqətən də, getməlidir. Amma istəmir, əminəm, istəmir...Qadın gedir, bir az - təxminən 10 dəqiqə sonra kişi hesabı istəyir. Daha çox əsəbləşirəm, qadına deyə bilərdi ki, otur, 5 dəqiqə sonra bir yerdə qalxarıq! Mənim də telefonumun sonuncu nəfəsidi - batareyanın gücü ölmək üzrədir, qızımla danışmalıyam. Hesabı ödəyib çıxıram. Bir hekayə yazıb, o kişi ilə o qadının yerlərini dəyişdirmək istəyirəm...