Elşad can Şamil - Səması hamilə idi, səhərə günəşini doğmaq üçün…
04.11.13
O deyirdi...
Getdikcə məni çox sevəcəyini deyirdi... o üzdən də getdi... yəqin getməkdir sevgi...
Mənsiz yaşamayacağını, öləcəyini deyirdi... yaşamayaraq öldü... ölü döğuldu... O yox...sevgim
Hər gün yuxularına gəldiyimi deyirdi axı hardan biləydi... getməyə başqa yerimin olmadığını...
Həmişə yanımda olduğunu deyirdi Ancaq, Ona baxanda Onu görmürdüm... bilmədim hara baxım Onu görmək üçün...
Darıxma “o”nsuz da, biz birlikdə olacayıq deyirdi ancaq nəinki biz birlikdə Heç ikilikdə də biz olmadıq Mən və o oldu... Sən də olmadı...
Həyat yolunu birgə gedək deyirdi həyat yolunu yox iki tin küçəni yanaşı, ancaq məsafələrdə getdik O mənim ürəyimdə, mən təkliyin əllərində...
Sən “mənim yarım”san deyirdi Yarım olmadı…Yarısı oldum Qurşaqdan aşağı… Ürəyi ola bilmədim
Sevgimiz davam edir deyirdi... ama biz davam edə bilmirdik... söz də tapmırdıq danışmağa Bütün sözlər tükəndiyində, insan insanı anlamağa başlarmış...
O artıq sözlərini mənə gözləri ilə deyirdi... mən də Ona səsimi eşitdirməyim üçün bir az da susdum O daha çox susaraq üstümə qışqırırdı...
Darıxanda gecələr göy üzünə, aya bax deyərdi... Ay isə nəzərlərdən gizlənərdi buludlar arxasında... Sübhə qədər səmaya baxardım ayı görmək üçün. Onun isə səması hamilə idi, səhərə günəşini doğmaq üçün…
Avanqard.net
|