Əli Şirin Şükürlü - Bir günün hekayəsi
21.11.13
şeir-esse
*** işıq düşür otağa tədricən. qaranlıqdan çıxır əşyalar. ilk baxışdan hər şey olduğu kimi. dəyişməyib əşyalar arasında məsafə də. amma az əvvələşyalar gizlənmişdi öz yoxluğunda. var olmada hər şey əslində dəyişmiş şəkildə olsa da belə.varolmada – onu görsək də görməsək də. əşyalar arasında dəyişməz məsafə və əmələ gətirdiyi məkanda mən.hazırlayıram özümü başlayan günə. yuyunuram, idman eləyirəm, geyinirəm və sairə – mənimçün var olan dünyanın şəklini çəkir idrakım, şəklini çəkir ayırır obyektiv var olmadan. yalnız o şəkillərdən danışıram, daha dəqiq – danışa bilərəm hazırda. deməli belə:
***
çıxıram evdən. vərdiş etdiyim əşyalar, ev, adamlar yenə gizlənir öz yoxluğunda, - yenə var olmada məndən xəbərsiz. milyon-milyon əşyalar, milyon-milyon evlər, milyon-milyon adamlar kimi. indi şəhərin həyətinə beton döşənmiş məkanlarından birindəyəm. beton üzərində çəmənlik. öncə bir parça yaşıllıq saxlayır məni. sonra çəmənlikdə darıxan ağaclar, sonra yaşıllığı dimdikləyən quş.
çəmənlik - yamyaşıl qonubdu qaratoyuq – qapqara toyuq dimdiyi sapsarı toyuq uçub getdi qəfildən çəmənlikdə yoxluğu qaldı dən-dən qaratoyuq – dimdiyi sarı toyuq nə apardı uçub getdiyi yerdən
uzaqlaşıram. o məkanda çəmənlik qalır, çəmənlikdə ağacalar, birdə mənim və quşun yoxluğu.
*** 7-ci mərtəbəyə qalxıram liftlə. lift – eynən paraleliped şəklində. iri bir həndəsi fiqur; sıxlıq və məhdudluq. belə vəziyyətdə anlaşılır sonsuzluğun doğurduğu azadlıq. harda səma gizlənər, harda səma örtülərsə azalar azadlıq. qalxıb enən adamlara baxıram, - müxtəlif yaşda, müxtəlif görkəmdə. kimi qalxır, kimi enir. kimi enir, kimi qalxır. paralel xətlər boyubaş verir eniş və yoxuş. kimini hüdudsuzluq gözləyir səma altında, kimini məhdudiyyət paraleliped şəklində.bütün qalxıb-enmələr əbədilikdən xəbər verər, özü də usandırıcı, bir az da mənasız əbədilikdən.
bərbəzəkli evdə hüzür məclisi. gözüm saata sataşır mərhumun şəkli qoyulmuş dolabın üstündə. şəkil çəkdirər, zamanı dondurmaq keçər könlündən. amma donmuş məkan boylanar şəkildən adamın üzünə.
öldü saatı işləyir hələ də dolabın üstündə.
***
məzarlıqda daşlar üzərindəkiyazılarıoxuyuram. maraqlı bir hekayət oxuyacaq kimi dayanıram həmişə daşlara həkk olmuş yazılar qarşısında. iki müxtəlifrəqəmlər arasında hadisələr –insan həyatı; eyni yoldamüxtəlif hadisələrdi talelər. fərqli əyrilər cızca da eyni nöqtədəkəsişmələr var. pozulur qanunuefklid həndəsəsinin.paralel düz xətlər kəsişər burda.
xatırlamaz insan dünyanı ilk gördüyü anı son gördüyünü də
iki unutqanlıq arasında – həyat
***
qaranlıq düşür yavaş-yavaş. gizlənir öz yoxluğunda yenə tanış əşyalar, tanış ev, tanış adamlar. görmədiyim milyon-milyon əşyalar, milyon-milyon evlər, milyon-milyon adamlar kimi.sevgi şeiri pıçıldayıram əbədi fanilikdə:
mən səni sevirəm amma unutrmaq istəyirəm səni səni sevincə
sevmək min yol ölüb-dirilməkdi
mən səni sevirəm sevirəm səni ölüncə amma unutmaq istəyirəm yox yox... unutmağı unutmaq istəyirəm səni sevincə
*** bir gün də azalır bu yazdan. azalmada hər şey. harda ki mən yoxam gizlənər o yoxluqda varolanlar. bu gün də ayrılır şəkil kimi dünyadan. təsviri yaddaşımda - nə qədər yaşayacaq görəsən.
bu yaz. ax bu yaz bu yaz. ax bu yazı bu yazı... heç nə yaza bilmədim nə qaldı bu yazdan nə qaldı bu yaza bilmədim
... – 25.05.2012
Avanqard.net
|