Mənsur şeirlər

***

Bu dünyada hamı bir-birini aldadır.
Kişilər arvadlarını aldadır, qızlar sevgililərini.
Satanlar alanları aldadır. Danışanlar dinləyənləri, susanları.
Varlılar kasıbları aldadır.
Aldadır.
Qəzetlər, kitablar aldadır. Ekranlar aldadır, səhnələr aldadır.
Müdirlər işçilərini. Hakimlər məhkumları. Padşahlar xalqını. Aldadır,
aldadır...
Eh, nə bilim, daha kimlər kimləri...
Hərdən mən də yalançılıq edirəm.  Aldadıram  
 özüm-özümü.“Bir az da döz, gözlə bir az da.
 Sona yetəcək bütün bu yalanlar. Yaxşı olacaqhər şey” deyərək.
Allah da aldadır yalançıları cəhənnəm xofu ilə.
Ancaq hələ ki, cəhənnəmdə çırpınanlar aldananlardır,
cənnətdə keyf  edənlər – aldadanlar.
Mən hardayam? Özü-özünü aldadanların yeri haradir görəsən?
Bilmirəm, bilmirəm...



***

Xəbərin oldumu, səndən ayrılıb mənimlə gəldi. O payız
axşamında ilk dəfə gördüyüm gözlərin. Mənimlə gəldi, bir də
təbəssüm boyalı dodaqların.
Günahkaramsa, bağışla...
O gündən hara gedirəm - mənimlə gedir. Payız axşamı
rəngində gözlərin. Mənimlə gedir. Bir də təbəssüm boyalı dodaqların.
Günahkaramsa, bağışla.
Axşamlar, şam işığında oturub toza bürünmüş gitaramın
simlərini səsləndirirəm. Onlar üçün. Mən çalıram, dodaqların
gülümsəyir. Baxışların nəğməyə dönür, təbəssümün çiçəyə.
Mən çalıram. İçim sevinclə dolur. Axşamlarım aləm olur.
Günahkaramsa, bağışla...


Avanqard.net