Eh, Qar qız...

İndi daha səmadan ağ çiçəklər yağmır... İçimdə həqiqətə çevrilməsini arzuladığım ən uzun bir nağıl qövr eləyir  – Qar qızın nağılı.

Başıma dolu döyür, soyuq küləklər içimi sızladır, odu söndürüb külüylə oynayıram. Soyuq küləklər sənin nağılını ətrafa dağıdır, söz-söz yığıb gətirirəm. Heç bilmirəm bu məktubu sənə niyə yazıram...

Günəşli gündə qar yağmışdı və mən Günəşə qar topası atmışdım. Ona acığım tutmuşdu, istəmirdim ayağım altında ləzzətlə xırçıldayan qarı əritsin. Səni çox istəyirdim, lap çox istəyirdim, Qar qız!

Bir dəfə atam evə Şaxta baba gətirmişdi, ağlayıb ayağımı hikkəylə yerə döyürdüm ki, bəs Qar qız hanı?! Şaxta babanın hədiyyələri də məni ovuda bilmədi... Kür uşaqlığımın ən dəlisov arzusu sən idin, Qar qız! Səni arzulayırdım, Qar qız! Qar kimi ağ, ləkəsiz qız... Elə istəyirdim ki, gəlib yumşaq dodaqlarınla yanaqlarımdan öpəsən, soyuqluğun canıma od salsın... Eh... Nə sən məni öpdün, nə də mən səni öpə bildim. Öpüş istəyi, şair demiş, “aylara, illərə qaldı”...  Uşaqlar Qar adam düzəldəndə mən qarı ovuclayıb inadla sənin surətini yaratmaq istədim, amma əllərimi donduran qar heç cür Qar qıza çevrilmək istəmirdi...  

Bir vaxt Günəşə qar topası atan oğlan indi başqa hava üstündə köklənmişdi:

Bəlkə məni bu qışdan
sən özün çıxarasan.
Üstünə Günəş düşən
Qar kimi yumşalasan...

Qanadlarını ağır-ağır, yorğun-yorğun tərpədən Günəşin soyuq təbəssümü qanımı dondurmuşdu... Sonra da ulduz-ulduz yaxasını düymələyən göy üzüylə səhərəcən təmtək qalmışdım. İstəyirdim Günəşə deyəm ki, ehey, mən də sən gedən axşama gedirəm! Səsim Günəşə çatmadı... Sənə çatmayan səsimi o da eşitmədi... Səsim öz üstümə düşüb çilik-çilik oldu. Bu qırılmış səs sənin parçalanmış əksin idi, təkliyin hər küncündən mənə baxırdı...

Sonrakı illərdə də Şaxta baba Qar qızsız gəldi. Yəni sənsiz... Şəhərdə bəzəkli yolkanın ətrafında gördüyüm qızlar sən deyildin. Sən artıq əlçatmaz, ünyetməz uzaqlıqda idin. Sən ömürdən uzun bir yolun tükənməyən sevdası oldun.

Hər gələn qış yağan qarıyla köhnə nisgilimi təzələyir, içimdəki ümid hələ də isti-isti tərpənir. Mən yenə səni arzulayıram; heç vaxt gəlməyəcəyini bilə-bilə... Nə vaxtsa sənə yazdığım məktub qarşına çıxacaq və onda gəlib məzarıma qar yorğanını atarsan, üşüməyim...


Avanqard.net