Avanqrad.net BSU Yaradıcılıq fakültəsinin tələbəsi Elkin Kərimlinin "İşaxtarnın dostuna rast gəlməsi" hekayəsini təqdim edir.


… Onu deyirəm də, deməli, bir gün yenə iş adıyla şəhərə çıxmışdım, iş axtarırdım. Əslində atam biraz hörmət eləyib məni metropolitenə işə düzəltmişdi, necə oldusa işə çağırmadılar, necə deyərlər "it də getdi, ip də getdi". Hə sözüm onda yox, bir-iki yerə getdim, nəsə bir iş çıxmadı, əslində iş varıydı, “prosta”, mənim başım çıxmadı. Dəhşətdi vallah, rusun dilini bilmirəm deyə öz vətənimdə acından ölməliyəm.
Şəhəri bir az da ac qarnına fırlandım, gördüm yox e, “uje” başım fırlanır, burda mənə görə iş yoxdu. Bir şəhərə baxdım, bir də üst-başıma… Sarayda dilənçi kimi hiss elədim özümü. Çox sıxıldım, başladım söyməyə, söydüm də, məni işsiz-gücsüz qoyanları, fəhlə işlədiyim yerdə pulumu kəsənləri, iş düzəltmək üçün şirinlik istiyənləri, bir anlıq hər şeyə tüpürdüm, yaşamaq istəməyən adam necə olar? Bax elə gündəydim. Nə qədər doğma da olsa, yaşadığım diyardan getmək istəyirdim.
Birdən birə ağlıma hardan gəldisə, uşaq vaxtı məktəbdə İlhamə müəlliməmin sözü yadıma düşdü. O, "Sənin pis yaşamağında vətən günahkar deyil, vətəni mənimsəyənlərdi günahkar. Vətən hamımızın Anasıdır" - deyərdi. Ya da buna oxşar bir şey, "Ana vətəndi" ya da "Vətən Anadı" hər nəysə, balasını küçələrə atan Ana!  Iş yox, güc yox, boş-bekarçılıqdan dedim elə çıxım bulvara bir az "mazutdu" dənizimizi seyr eliyim, heç olmasa iyi tutsun, kabab çəkəndə həmişə babam deyərdi, "bala, iysi məni tutub, siz yeyin" onun sözü olmasın "əsas qonaqlardı, biz qoxsunu alsaq da olar".
Sözüm heç onbirdə də yox, elə təzəcə oturmuşdum ki, gördüm bir nəfər qol-qanadını açıb mənə sarı gəlir, yaxınlaşdıqca tanıdım, sinif yoldaşım Əlibala.  Səsinin yoğun yerinə sala-sala, dedi:
- Ooo salam brat, nə var nə yox?
- Şükür qaqaş, sən necəsən?
- Şükür brat, şükür. Neyniyirsən, haralardasan?
- Hə qaqaş, bu aralar biraz başım qarışıb.
- Uşaqlar-zad neyniyir, Emili görmürsən?
- Yo brat, çoxdandı görmürəm. Bir-iki ay olar elə axrıncı dəfə vatsapda yazışmışdıq
- Həəə, o neyniyir, nə işə baxır?
- Maşın aldığını eşitdim, dedim elə təbrik eləyim, mesaj yazdım, təbrik elədim. Ondan bəri danışmaşıq heç.
- Nə maşını alıb ki?
- Sağlığına qismət, Hunday alıb, adı da bir təhərdiy e.
- Hə lap yaxşı, can sağlığıyla sürsün, Emil yaxşı qardaşdı. Maşını nağdıya götürüb ya kreditə?
- Brat, nağdıya götürüb deyəsən.
- Həəə, bəs nə əcəb görüşüb eləməmisiz indiyə kimi?
- Nəbilim brat, dedi ki, axşam xəbər eliyəcəm görüşərik, hələ bir xəbər yoxdu.  
- Hə qaqaş, Emilin nömrəsi var səndə?
- Hə qaqaş, bu da nömrəsi.
- Emil yaxşı qardaşdı, mən də zəng eliyim təbrik eliyim gərək.
- Sən neyniyirsən, yenə həmin işdəsən?
- Yoo brat, o işimdən çoxdandır ki, çıxmışam, neçə aydır işsizəm. İş axtarıram, iş olandan olana tikintilərdə zadda başımı qatıram.
- Həəə, yaxşı qaqa. Allah işini avand eləsin, məni bağışla, mən tələsirəm sonra görüşərik, inşallah.
- Hökümət bağışlasın qaqaş, görüşərik inşallah. Sən də get.
… Həəə, Əlibala da belə getdi…