Siz insanların baxışlarına fikir vermisiniz? Çox qəribədir. Amma mənə elə gəlirki onların baxışları yaşadıqları heyatlarından xəbər verir. Bəzilərinin baxışları yorğun, bəzilərinki aciz, bəzilərinki qorxaq, bəzilərinki hökmlü, bəzilərinki zəhmli, bəzilərinki yalvarışlı, bəzilərinki oğrun, bəzilərinki ürkək, bəzilərinki utanmaz, bəzilərinki utancaq, bəzilərinki tox, bəzilərinki ac...

Bəli bunlar oların yaşadıqları həyatdı, gözlərinə həkk olub. Bəzən bu baxışlar bir-biriylə toqquşanda çox vaxt anlaşmamazlıqlar yaranır. Bir birini anlamır bu baxışlar... və ya anlamaq istəmirlər... Tox acı başa düşmür, sevinc kədəri, şirin acını, hökm qorxaqlığı, zəhm yalvarışı, utanmaz utancağı başa düşmür və s.

Bu onların yaşadıqları mühitdi, tərbiyədi, anlayışdı. Məgər pis olardımı bir baxışdan hamı bir birini başa duşsəydi? Yox əlbətdəki pis olmazdı, hətta gözəl olardı. Bəlkə də insanlar o zaman xoşbəxt ola bilərdilər. Sevincli, xoşbəxt baxışları nədənsə çox az görürəm... Nədəndi bu? Həyatdanmıdı? Ya sevinc çox bahalı şeymiş kimi, onu satın almaq çox çətinmiş? Bəli indiki zəmanədə sevinci əldə etmək çox çətinmiş! Çünki insanların həyatı problemlərlə o qədər yuklənibki orada sevinməyə belə yer yoxdur. Bəlkə insan sevinci özü əldə etməlidir? Bunun için nə lazımdır? Çox çətin sual oldu deyəsən...

İnsanlara əl tutmaq Əlidən qalıb! Belə deyirlər. Hardasan ay insanlara əl tutan? İnsanlar və onların həyatı indi gör kimlərin əlindədir... Gör kimlər onların həyatlarını həll edir... Heç həll edirmi? Mənə elə gəlir ki, getdikcə insanlıq unudulur, sevinc yox olur. Bir azdan yəqin ki, sevincin nə olduğunu insanlarda yadırğalayacaqlar. Sevinc adlı bir şey tamam yox olacaq həyatdan, leksikondan belə silinəcək, cün ki, onu yazılarda işlətmək lazım olmayacaq daha. Ehh... Nə olardı insanlar hamı xoşbəxtlikdən sevinərdilər. Onsuz da həyat qısadır. Bu qısa həyatda insanlara sevinclə yaşamaq çox boyuk arzumu? Deyirlər həyat bir imtahandır! Olmazmı ki, bu imtahanı sevinclə başa vuraq? Hardansa bir səs qəlir...Yox Olmaz!!!