Kənan Hacı - Ad günü şeirləri
03.03.15
Bu gün şair Kənan Hacının ad günüdür. Artpress.az şairi təbrik edir və bu münasibətlə onun şeirlərini təqdim edirik.
***
Əvvəl sevgi doğulur,
sonra uşaq,
ümidlər sevincin üzündən heç vaxt öpmür,
ömrümüz balıq kimi çırpınır tərəddüdlərdə…
ümidlər ithaf olunur gecikmiş sevgilərə,
oğlum olsa, adını Ümid qoyardım,
məndən sonra ölən ümidlərin şərəfinə!…
Mənə nəsə olub, sən də duymusan,
çünki bilirsən;
əvvəl sevgi doğulur,
sonra uşaq,
bəlkə o uşağı sən doğacaqsan,
zaman bətnində yubanır bəlkə?!..
Bu gecənin əzabı da halal xoşun,
külqabıda söndürdüyüm yarımçıq fikirlər də,
sinəmdə vaxtı sənin saatına qurmaq istəyim
sənə gülməli gəlməsin,
bütünü gecikmələrin heyfini çıxıram
keçib getdiyim yollardan…
Əvvəl sevgi doğulur,
sonra…
sonra deyərəm…
Kənd reproduksiyası – I
bu şəhərin dodağında
yenə söndü işıqlar,
ümid küçəsini keçib
doğulduğum kəndə döndüm,
gördüm ümidin başdaşın əyib zaman…
kürəyini dənizə söykəyən evin
qəbir kimi uzun sükutunu
şimşək kimi doğradı
içimi boğan qəhər,
qəbirdən gələn səs kimi
inildədi nəm divarlar:
şəhər ögey anadı,
burda da doğman qalmayıb,
bura ölməyə gəlmisən?…
bir vaxt anam baxan güzgüyə,
atam baxan güzgüyə
bir də baxdım,
əksimi göstərmədi,
daşa basdım burda soyuq işıqları,
qaranlığı əl-qolumu doğradı,
bir şam yandırıb oturdum,
tozlu pəncərədən
mənə yad adam baxırdı,
qəlbinin küncündə boğduğu kədər
qırışa çevrilib alnına çıxmışdı,
yumruğumla qırdım pəncərəni də!..
ÇƏTİNİ QIŞ GƏLİNCƏDİ....
Yollar - ölçüsüz başmağım,
bu başmaqla yal aşmağım
küləklərlə savaşmağım
daşlı-kəsəkli torpağın,
yaxası yırtılıncadı…
Ümidi yavan tikətək
arzuma doğradı fələk
xam xəyalım zay toxumtək
yenə həsrət bitirəcək
çətini qış bitincədi…
SƏNİ GƏTİRƏN KÜLƏK
Yenə səni gətirdi
üzlü Bakı küləyi.
Köhnə evin dənizə
söykənibdi kürəyi.
Tüstü çıxmır sobadan
uzun qış gecələri.
Yoxdu səni ovudan
tənha qalandan bəri.
Bu cığırı ot basıb,
döyən yoxdu qapını.
Nə vaxtdır ki, toz basıb
nimdaş ayaqqabını.
Pəncərənin şüşəsin
nə vaxtdır yağış döyür.
Dərdini kimə desin,
Nə səs gəlir, nə səmir.
Hörümçək tor toxuyub
sən gəlib çıxanacan.
Kitabları “oxuyub”
burda ac qalmış siçan.
Yenə də yolun düşdü
meyxanələr küncünə.
Yenə ağlın sürüşdü,
düşdün yenə pis günə.
Köhnə evin dənizə
söykənibdi kürəyi.
Yenə səni gətirdi
üzlü Bakı küləyi...
TARİXİN QIRINTILARI
Bir zamanlar
daşdan evlər tikmirdilər
göydələnlər buludlara toxunmaqçün
bəhsə girmirdilər
sonra şəhər qalasının mazğallarından
şölələnən məşəllər
kənizlərin yomrulmuş yollarını
çözə bilmirdi
o kənizlər
bənövşələrin süd qoxulu yuxularının
çin olacağını gözləyirdilər
o zaman ağ ban evlərin
xanımı olacaqdılar
həyat davam edəcəkdi
kaşanələr külli-kufan olacaqdı
cariyələrin çəkdiyi ahlardan
qan qoxulu havalarda
qılınclar gözəllərin bədənində
bülövə çəkilirdi
müqəddəs ikonalarda övliyaların üzləri
qurğuşun kimi əriyirdi.
Allahın oğulları qeybə çəkilirdilər
şətrənc oyununda
şair şahı mat edirdi
kəllələrdən ehramlar ucalırdı
insan qafasında şərab içirdi
xədim padşah…
Bir zamanlar
ala çadırlarda
buğlana-buğlana qımız içirdi
göy atanın oğulları
insan göyə yaxın idi
ulduzları dərəcək qədər…
|
