O məhbus idi. Əməlinin yox, sevgisinin cəzasını çəkirdi.Gözləri yollara dikilmişdi. Hər gün üç uşağının və canından çox sevdiyi həyat yoldaşının yolunu gözləyirdi. Beləcə fəsillər dəyişir, aylar min ilə bərabər, keçmək bilmirdi ki, bilmirdi. Otaq yoldaşı Əlinur, qolu zərbəlilərdən, bu biçarənin canını qoruyurdu. İki il ərzində böyrək ağrısına düçar olmuşdu zavallı. Hələ türmədən çıxmağına 3 il neçəsə ay varıydı. Bir gün xəbər tutdu ki, həyat yoldaşı uşaqlarına baxa bilmədiyi üçün, uşaqları, uşaq evinə yerləşdirib, özü isə atası evinə gedib. Nazimin göz yaşları, qolunun arasından süzülərək, yalın ayaqlarına töküldü. Bircə bu sözləri deyə bildi. "Allahım səni sevməkdən başqa heç bir günahım yoxdur bilirsən"-Mənim yolumu aç ailəmə sahib çıxım. Onların həyatına kölgə düşməsinə icazə verməyim. Nə olar Allahım nə olar? Daha səni ürəyimdə sevəcəm.Səni sevdiyimi hamıdan gizlədəcəm.
Əlinur da arvadını qısqandığına görə, səhv edib bir gün mətbəx bıçağı ilə qətlə yetirmişdi. Arvadının ölümündən düz 5 il ötürdü. Düzdür bıçaqladıqdan sonra, çox peşiman olmuşdu.Lakin əli heç yerə çatmamışdı.Eh, cavalıq, cavalıq kaş ki, vaxtında ona güvənəydim...
-Günəşin şüası altında işləməkdən əldən düşüb , yenicə oturmuşdu ki, gözü Nazimə sataşdı. Tez yerindən ayağa qalxıb Nazimə tərəf yeridi. Nazim, Əlinurun gəlişini görüb, özünü toplamağa çalışdı ki, Əlinur onun göz yaşlarını görməsin.Necə olsa da, onun da özünə görə dərdi var. - Nə olub ay Nazim?!
- Heç nə Əlinur qardaş, gözümə torpaq düşdü.İndi də yaman acıdır. Necə oldu axı?..
- Elə iş gördüyüm yerdə birdən belə oldu.
- Eh qardaş, bilirəm bu göz yaşının axması, gözə girmiş torpaq parçasının işi deyil, ürəyinə girmiş alov parçasının işidir. Bu Əlinur, cavanlıq səhvi etsə də, artıq ağıllanıb. Gör mənim neçə yaşım var? Bilirsənmi gələn ay düz 40-yaşım tamam olacaq. Amma sən hələ cavansan 27 -yaş hara? 40-yaş hara...Səndən qabaq neçə-neçə bayramların aşını yemişəm. Dərdin nədir? Çəkinmə de:
- Qızarmış gözlərdən yenidən bir cüt ağrılı damla yanağına endi. Əlinur qardaş, yoldaşım uşaqları saxlaya bilməyib, uşaq evinə yerləşdirib.Özü də çıxıb atasının evinə gedib.Heç bilmirəm neyləyim. Valideynlərim sağ olsaydı, onlara ürəklənərdim. Bilirsənmi məni daha çox incidən nədir?!
- Günahsız yerə türməyə düşməyim... Kaş ki, heç olmasa bircə dəfə günah işləmiş olaydım.Onda, pərəm-pərəm düşmüş ailəmin bu günü məni yandırıb kül etməzdi. Axı Allahı sevmək, nə vaxtdan bəri günah hesab olunur?!
- Səbirli ol, Nazim! Səbir etməkdən başqa əlindən nə gəlir?..Odur ey öldürdüm, sonra da çox peşiman oldum. İndi cəzamı çəkirəm.Səni də günahsız buraya salıb övladlarının həyatı ilə oynayanlar mütləq cəzalarına çatacaqlar. Hər açılan səhərin bir axşamı, hər axşamın bir səhəri var. Unutma! Bəlkə də mən ölüb görmədim o günləri amma sən görəcəksən...İndi isə dur ayağa bir azdan böyrəklərini qucaqlayacaqsan!
- O ayağa qalxdı onun ağır-ağır addımları elə bil ölümə doğru gedirdi.Və qışqırırdı...Yox, Əlinur qardaş, əslində sən görəcəksən çox şeyləri. Mənsə görə bilməyəcəm...uşaqlarım böyüyəndə atasının günahkar olduğunu düşünərək xəcalət çəkəcəklər..."Allahım səni sevmək" bu qədərmi günahdır?..

Artpress.az