APOKALİPSİS

Bu gecə gecədən daha gecədi,
Elə bil dünyanın son həddindəyik.
Xəyalmı? Gerçəkmi? Çözə bilmirik...
Ölümlə yaşamın sərhəddindəyik.

Nə Ulduz görünür, nə də ki, Ay var,
O geniş asiman bizə olub dar.
Solumda istidir, sağa yağır qar,
Xoşbəxtlik var ikən qəm səddindəyik.

Oyanıb gördüm ki, yuxudayam mən,
Bir daha oyandım... bir də yenidən.
Min illər ötübmüş indiyənəcən,
Gördüm ki, şeirin son bəndindəyik.


AYRILIQ NƏĞMƏSİ

Ürəyimin yarası,
Ürəyimi dağladı.
Mən yağışı ağladım,
Yağış məni ağladı.

Yağıb töküldük yerə,
Torpaq ilə qarışdıq.
Palçıq olub, bərabər
Qayalara yapışdıq.

Quruduqca quruduq,
Sərtləşdikcə şərtləşdik.
Kədəri mövzü edib,
Ürəyimdə dərdləşdik.

Sonra da selə dönüb,
Axdıq dolu gözlərdən.
Demə hər şey bitərmiş,
Ürək qıran sözlərdən.


SƏN FƏRQLİSƏN

Sənin əsəbin də fərqlidir, fərqli,
Yanında dərdimin yuxusu gəlir.
Mənə qışqırdıqca nəfəsin ilə
Ağzından xoşbəxtlik qoxusu gəlir.

Əsəbdən titrəyən dodaqlarından,
İnan ki, qəlbimə sevinc süzülür.
Səni sevə-sevə qurtarammıram,
Sevdikcə sıraya sevgi düzülür.

Nə gözəl parlayır odlu gözlərin,
Bir xoşbəxt həyatdan bəhs eləyirlər.
Hirsindən göylərdə uçan əllərin,
Musiqi olmadan rəqs eləyirlər.

Sənin əsəbin də fərqlidir, fərqli,
Əsəbləş, yetər ki, susmasın dilin.
Bir alıq əsəbin xəbərçisidir,
Xoşbəxtlik yaşadan bir neçə ilin.



YALAN DANIŞ

Yalanların çox gözəldi,
Danışdıqca inanardım.
Elə gözəl danışardın,
Gerçəyimi mən danardım.

Yalan sənə çox yaraşır,
Yalan sənin bəzəyindir.
Yalan sənin sütunundur,
Yalan sənin özəyindir.

Yalan danış, düz danışma,
Gerçəyinin dadı yoxdur.
Yalanına vurulmuşdum,
Bunun başqa adı yoxdur.

Yalanınla dünya qurub,
Yalanınla yaşayardıq.
Qaysaxlanmış gerçəkləri,
Üzdən-üzdən qaşıyardıq.

Yalan danış mənə yalan!
Yalanına qurban olum.
Bilirəm ki, düz danışsan,
Ayrılacaq səndən yolum.