balaca qız idi adı Elba
o vaxt üç-dörd yaşı olardı
qonşu palatada yatan
çiynindən güllə yarası almış
xalasının zabit ərinin yanına gəlirdi anasıyla
birinci gündən dost olmuşdu mənimlə
hospitalın altıncı mərtəbəsindəki cərrahiyyə şöbəsinin
geniş işıqlı təzə göy koridoruna girən kimi
birinci mənim yatdığım palataya
gəlib mənimlə görüşürdü
həm dodaqları həm də gözləri gülürdü onda
qayğısızdı şirindi gözəldi balacaydı hələ
adı Elba
anasıyla da tanış olmuşduq ötəri
bir-birimizin adını bilməsək də
necəsiniz soruşurdu təşəkkür edirdim
Elbaya əmini yorma deyirdi
Elba gülürdü
elə mən də
onu axırıncı dəfə görəndə
tapança aldırmışdı anasına
koridordakı sütunun
dalında gizlənib məni öldürürdü
və gülürdü
tezliklə çıxdım hospitaldan
daha onu görmədim
tez-tez yadıma düşür o balaca qız
indi böyümüş olar
çox güman hələ məktəbdə oxuyur
ya da liseydə
çox güman ki hospitaldakı xəstə əmisi yadında
deyil onun heç anasının da
hospitalın altıncı mərtəbəsinin
geniş şüşələrindən lap yaxınlıqdakı
beşmərtəbəli hər gecə işıqları yanan
içində qayğılı və qayğısız adamlar yaşayan
köhnə binalar görünürdü
və onların dalındakı
təzə tikiliən hündürmərtəbəli
adamsız işıqları yanmayan
yetim teyf binalar
və çox uzaqda hansısa köhnə zavodun
köhnə beton tüstüsüz bacası
amma dəniz görünmürdü
dənizdə üzən gəmilər də
mən heç gəmi gözləmirdim də
səndən fərqli olaraq polkovnik
mənim özümü gözləyən də yox idi
nə dəniz sahilində
nə də həyətində budaqları quş yuvası
altı kölgəlik olan
hündür ağacların qocaldığı
köhnə binalardakı dar işıqlı isti mənzillərdə
mən vardım
gündə üç dəfə
Piriyev gəlin iynənizi vurum deyən
göyçək tibb bacıları vardı
yığcam otaqlarda böyüyən
dodağı təbəssümlü
dəniz gözlü balaca Elbalar vardı
bir də sahildə gəmi gözləyən polkovnik
bilirsən polkovnik
gecələr daha gözəl görünürdü
bayaqdan haqqında danışdığım
mənzillərindəki mebelləri
o mənzillərdə yaşayan uşaqların ömürləri
və damındakı çanaq antenləri
təzə olan köhnə binalar
yanımdakı çarpayılarda uzanıb qıvrılan adamların
ah-ufundan qaçıb
altıncı mərtəbənin eyvanında siqaret çəkəndə
fikir vermişdim buna
teyf  binaların həyətində uzanıb
aya serenada oxuyan pişiklər də bilirdilər
gecələrin gözəlliyini
sənin gözlədiyin gəminin
üzdüyü dənizin üstündə uçan
qağayılar da
bircə sən bilmirdin polkovnik
bir də Elba
çünki hələ balacaydı onda
qorxurdu gecələrin qaranlığından
onu günəş salamlayırdı hər səhər
solğun şüalarıyla gülümsəyib
əl eləyirdi ona göyüzünün dərinliklərindən
indisə o günəş
Bakı-Sumqayıt elektrik qatarını
salamlayır stansiyalarda
bir də stansiyada
Bakı-Sumqayıt elektrik qatarını gözləyən məni
bu gün lap tezdən durmuşam polkovnik
tənəkə qutunun dibində qalan
kofeni dəmləyib içmişəm acqarına
və sahilə gedirəm
Markesin sərxoş gəmisni qarşılamağa
salamat qal polkovnik
Elbanı görsən məndən salam deyərsən
bir də yaddan çıxmamış
ünvanını yaz ver
məktub yazım sənə
darıxanda


6 iyun 15