Şəkər Aslan - 80      

      Altmışınçı illər ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrindən biri sayılan Şəkər Aslan  bu gün də aktuallığını itirməyən bədii yaradıcılığı ilə tanınan və qiymətləndirilən  şairlərdəndir. O, ədəbi fəaliyyətə erkən yaşlarında Lənkəran rayon qəzetində çap etdirdiyi şeirləri ilə başlamışdı. Respublika mətbuatında  ilk dəfə 1960-cı ildə xalq şairi Nəbi Xəzrinin uğurlu sözü ilə “Azərbaycan” jurnalında çap olunmuşdu. 1964-cü ildə isə “Bahar yağışı”  adlı ilk kitabı Şəkər Aslanı şeir aləmində tanıtdı:

                                 Oxşayır könlümü nərgiz, yasəmən,
                                 Çıxmaz xəyalımdan o məxmər çəmən.
                                Şəkərəm, bir şəkər balanızam mən,
                                Analar, analar gözləyin məni...

      Onun ürəyə yatımlı yaradıcılığı tezliklə hamının diqqətini cəlb etdi. Az keçmədi sevimli şairlərimiz Əli Kərim və Cabir Novruzun zəmanəti ilə Yazıçılar İttifaqına üzv seçildi. Əyalətdə yaşayıb yaratmasına baxmayaraq paytaxtda özünə xeyli dostlar qazanmışdı. Rəsul Rza, Mirzə İbrahimov, Anar, Əkrəm Əylisli, Məmməd Aslan, Musa Yaqub, Nəriman Həsənzadə - onlarca başqa sənət adamları Şəkəri çox sevirdilər. Onun ölkə xaricində, Moskvada da xeyli dostları vardı. Şəkər Aslan bu dostlarının əksəriyyəti ilə  Maksim Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunun poeziya fakültəsində qiyabi təhsil alarkən əlaqələr qura bilmişdi. Dostları Şəkərlə birgə Lənkəranı da sevirdilər. Çünki, Lənkəran onlar üçün elə Şəkər Aslan demək idi.
      Şair doğma torpağının gözəlliklərini tərənnüm etməkdən doymurdu. Şeirlərində insan münasibətlərində görmək istədiyi yaxşı cəhətləri təbliğ edirdi. Nəcib, kövrək, lirik poeziyası olan Şəkər Aslan yaradıcılığı boyu hər şeydə işıq axtaran, yaxşı tərəfini görən, təbiətin, işığın vurğunu idi:
                            Səni sevən saf ürəkdir,
                            Pərim, gəl apar, gəl apar!
                            Sənə şehli gül gərəkdir,
                            Dərim gəl apar, gəl apar!

      Cənub bölgəsinin bütün gözəllikləri, özünəməxsusluğu Şəkərin şeirlərindən dünyaya boylandı.`Şair Lənkəranı gözəlləri, sadə zəhmət adamları, limon bağları, çay plantasiyaları ilə oxucularının yaddaşına köçürdü.
      Onu görənlər Şəkərin xasiyyətinin də şeirləri kimi həlim və səmimi olduğunu qeyd edirlər. Təvözəkar, gülərüz, mehriban, dostluqdan qeyri heç nəyə iddiası olmayan insan olub Şəkər Aslan:
                            Sinəmdə döyünən çılğın ürəkdir,
                           Çırpınır ömrümü fəda etməyə,
                           Kim bu dünyada lap çox gərəkdir,
                           Onun qorxusu var lap tez getməyə!

      Rayon qəzetində  əvvəlcə ədəbi işçi, sonra isə uzun illər baş redaktor işləyərək Lənkəran ədəbi mühitini öz ətrafında toplamışdı. Mətbuat sahəsində məhsuldar fəaliyyətinə görə 1978-ci ildə “Qızıl qələm” mükafatına layiq görülmüşdü.
       Şəkər Aslan yaradıcılığında dramaturgiyaya da müraciət etmişdir. “Sən kimsən, Ata?” (1982), “Birtərəfli hərəkət” (1987) pyesləri Lənkəran Dövlət Dram Teatrında tamaşaya qoyulmuşdur.
       O, həm də Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Lənkəran zona şöbəsinin sədri idi. Şairin sağlığında on bir kitabı Bakıda, iki kitabı isə Moskvada nəşr olunub. İyirmiyə yaxın şeirinə tanınmış bəstəkarlardan Tofiq Quliyev, Tofiq Əhmədov, Ramiz Mustafayev, Rauf Hacıyev, Emin Sabitoğlu, Ramiz Mirişli, Oqtay Kazımi  və başqaları mahnılar bəstələyib. Bu mahnıları müğənnilərdən Şövkət Ələkbərova, Mirzə Babayev, Hüseynağa Hadiyev, böyük əksəriyyətini isə Yalçın Rzazadə ifa etmişlər.
      Şəkər Aslan 1995-ci ildə 60 yaşı tamam olmağa üç ay qalmış vəfat etmişdir. Ötən illər ərzində mütəmadi olaraq Lənkəran ədəbi ictimaiyyəti tərəfindən onun doğum və anım günləri kütləvi tədbirlərlə yad edilir, xatirəsi əziz tutulur. Şairin ədəbi xidmətlərindən biri də 1993-cü ilin martından “Söz” adlı müstəqil ədəbi jurnalı yaratması, və jurnalın ilk baş redaktoru olmasıdır. O, “Söz” ü nəşr etməklə Azərbaycan ədəbiyyatında onlarla imzanın tanınmasına kömək etdi. Gənclərə həmişə bir tövsiyəsi vardı: “Yazın”... Nə yaxşı ki, bu jurnal hələ də fəaliyyətini davam etdirir və özü ilə Şəkərin ruhunu da yaşadır.

                                  Bu dünyanın mərəzi var,
                                  Bir ovçudur, bərəsi var,
                                  Dəqiq mizan tərəzi var –
                                 Bir gün qoyar bizə qiymət...

      Şəkər Aslan ömrünün sonunadək şeirə, bədii yaradıcılığa sədaqətli qaldı, heç vaxt ötəri hiss hesab etmədi. Onun həyata, hadisələrə, insanlara məhəbbət dolu baxışı, öz inamı vardı. Və bu inamı ömrünün son gününədək özündə yaşatdı.
      “Lənkəranın Şəkər şairi”, - o insan haqqında çox vaxt  belə deyirlər. Mən isə xalq şairi Məmməd Arazın ona yazdığı məktubların birində olan sözləri xatırlayıram: “Sən bölgə şairi yox, ölkə şairisən”...