***

...Alma çiçəklərinin fəsliydi,
Axşamdı,
Leysandan sonra göy üzü mas-maviydi-
Mənə öləcəyimi dedilər....
Çiyinlərimi çəkdim...
Amma
Bir də xain gözlərim doldu, iki damla yaş
Dodaqlarıma doğru süzüldü
Üzümü pəncərəyə tutdum....
Dənizin sakit sularında ağ yelkənli qayıq üzürdü...
"Amma, bilirsiniz, indi..."
"Bəsdir,
Nə ehtiyac var", əlimi yellədim,
"Mən, onsuz da bilirdim"...
Günəş
Yan binanın son mərtəbəsini qucaqlamışdı şəfəqləriylə.
Sonra göyərçinlər uçub gəldi hardansa,
Dünyanın ən sehrli səsiylə qarşımda
Ağ qanadlar...
"Mən gedirəm"...
"Suyunuzu için"...
"Hər şey qaydasındadır"...
Qırmaq lazımdır bütün əlaqələri,
Dünyanın bütün həkimləriylə...
...Uzaqlarda,
Pəncərəsindəki yağış damcılarının
İzini silmək istəməyən bir adam var...
Öz qorxularına şeir pıçıldayır,
Deyir ki, bitməyib...