Avanqard.net Küyülü Nəccari Səidin "Bəbirxan" hekayəsini təqdim edir.

Bəbirxan sonunda gəlib çıxdı. On beş gün olmuşdu gedəli. İzinə getmədən bir gecə öncə səngərdə mənim yanıma gəldi. Sözünü ağzında bir neçə dəfə dolandırdı, havadan sudan danışdı. Sonunda mənim sorğulu baxışlarımla qarşılaşınca əsl sözünü ağzından çıxartdı.
"Deyirəm Əhməd qağa, bir az pulun var, mənə borc verəsən, sabah izinə gedirəm! Bilirsən ki, üç aydır evə getməmişəm, bir qıram pulum qalmayıb!"
"Yaxşı. Neçə istəyirsən?" deyə soruşdum.
Gözləri güldü. Mənim yox deyəcəyimdən çəkinirmiş deyəsən.
Sevinərək, "elə bir yol kirası olsa, yetər. İnşalla qayıdanda qaytararam," dedi.
O gedib qayıdandan sonra mənim izin sıram gələcəkdi. Bölüyümüzdə az sayıda əsgər olduğuna görə, bizə gec-gec izin verirdilər. Mənim də sıram üç aydan sonra gəlib çatmışdı. Bəbirxan'ın gəldiyini gözləyirdim, ondan pulumu alıb, gedib şəhərdən bir neçə parça sovğat alıb kəndimizə gedəcəkdim.
İzindən qayıtdığın günün sabahısı Bəbirxan bizim yataqxanaya gəldi. Onu çox sevincək qarşıladım.
"İzin xoş geçdi mi?" gülümsünərək soruşdum.
Bəbirxan, "çox yaxşıydı! Ailəmə, kəndimizə çox darıxmışdım!" deyə cavab verdi.
"Təriflə görək!"
"Fürsətində gəlib tərifləyərəm. Amma indi sənə bir zəhmətim var."
Heç nə demədim. Gözlərimi ona zillədim.
"Bilirsən ki, mənim yazı-pozu savadım yoxdur, iki xətt məktub yazdırmaq istəyirdim, ata-anama göndərəm, sağ-salamat gəlib çatdığımı xəbər verəm onlara," deyib mənim üzümə baxdı.
"Hə, yaxşı," deyib, mənə sarı uzatdığı kağız qələmi aldım.
"Zəhmətdir, bağışla! Sabah postçu bölüyə gəlib məktubları toplayacaq. Ona görə indi gəldim yazdırmağa."
"Nə zəhməti!"
"Belə yaz, Əhməd qağa: Salam, əziz ata-ana! Mən dünən axşam gəlib xidmət yerimə çatdım. Yolda üç dəfə maşın dəyişməli oldum. Bilirsiz ki, kənddən bura birbaşa maşın yoxdur. Hələ yolun sonunda iki saat da piyada gəlməli oldum. Amma Allah'a şükür sağ gəlib çatdım. Hə, bir şeyi də deməliyəm. Yolda gələndə pulumu maşında oğurladılar. İndi pulsuzam, mənə pul yollayın, yoldaşımın borcunu verim. Allah amanında qalın. Hamıya salam yetirin. Oğluz Bəbirxan!"
Sözləri bitcək mənim çaşqın üzümə baxdı. Nə deyəcəyimi bilmədim. Soyuq tər basdı məni. Çaşqınlıqdan çıxıb özümə gələnəcən, Bəbirxan sağollaşıb getdi.
Bir az sonra, səngərdən çıxarkən Aydın'la qarşılaşdım.
"Bəbirxan'ı gördüm, əlində kağız var idi. Deyəsən, bu dəfə sənə məktub yazdırıb,” deyə qaqqıldadı.
Təəccüblə, "nədən gülürsən, Aydın?!" dedim.
"Ona pul borc vermişdin?! Fırıldağın biridir e! Geçən dönə məndən borc almışdı, məktubunu da mənə yazdırdı, indi də sənə!" deyib gülə-gülə uzaqlaşdı.