Ölüm deyil, bir qadının yoxluğu.
Ən uzağı soyuq yemək deməkdi.
Ən ötəsi, həvəssizcə əyninə,
Təzə, amma qırış köynək geyməkdi.

Nə var onsuz yaşamağa, asandı.
Cüt yataqda tək yatmaqdı “rahatca”.
Eh-vay onla dil tapmaq da çətindi,
neyləyirsən danışammır həyatca.

Ondan onsuz nə qalacaq? ötəsi...
bir cütlənmiş çəkməsi var burada.
Onu da ki, gizləyərəm uzağı.
O əldəyməz, kimsəsiz yan odada.

Kitabları dağıdaram özümçün,
yaddan çıxıb yanar xörək sobada.
Unudaram, qalın paltar geyməyi:
Rahat-rahat üşüyərəm havada.

Deməz "evdə, çəkmə bu zəhirmarı".
Siqaretim qabındaca öskürməz.
“Sevgi” sözü hər davada min dəfə,
çiliklənib, yerə-yurda tökülməz.

Gedən-getsin qapım Novruz qapısı -
gedənə də, gələnə də açıqdı.
Bir cüt gözdü onu burda gözləyən.
Onsuz axı yatmaq, olar? – Ayıbdı.


Avanqard.net