***
işıq düşür otağa tədricən. qaranlıqdan çıxır əşyalar.
ilk baxışdan hər şey olduğu kimi. dəyişməyib əşyalar
arasında məsafə də. amma az əvvələşyalar gizlənmişdi
öz yoxluğunda. var olmada hər şey əslində dəyişmiş şəkildə
olsa da belə.varolmada – onu görsək də görməsək də.
əşyalar arasında dəyişməz  məsafə və əmələ gətirdiyi
məkanda mən.hazırlayıram özümü başlayan günə.
yuyunuram, idman eləyirəm, geyinirəm və sairə –
mənimçün var olan dünyanın şəklini çəkir idrakım,
şəklini çəkir ayırır obyektiv var olmadan. yalnız
o şəkillərdən danışıram, daha dəqiq – danışa bilərəm
hazırda. deməli belə:

                                   ***

çıxıram evdən. vərdiş etdiyim əşyalar, ev, adamlar
yenə gizlənir öz yoxluğunda, -  yenə var olmada məndən
xəbərsiz. milyon-milyon əşyalar, milyon-milyon evlər,
milyon-milyon adamlar kimi.
indi şəhərin həyətinə beton döşənmiş məkanlarından
birindəyəm. beton üzərində çəmənlik. öncə bir parça
yaşıllıq saxlayır məni. sonra çəmənlikdə darıxan ağaclar,
sonra yaşıllığı dimdikləyən quş.

çəmənlik - yamyaşıl
qonubdu
qaratoyuq – qapqara toyuq
dimdiyi sapsarı toyuq
uçub getdi qəfildən
çəmənlikdə
yoxluğu qaldı dən-dən
qaratoyuq – dimdiyi sarı toyuq
nə apardı uçub getdiyi yerdən


uzaqlaşıram. o məkanda çəmənlik qalır, çəmənlikdə ağacalar,
birdə mənim və quşun yoxluğu.

                       ***
7-ci mərtəbəyə qalxıram liftlə. lift – eynən paraleliped şəklində.
iri bir həndəsi fiqur; sıxlıq və məhdudluq. belə vəziyyətdə anlaşılır
sonsuzluğun doğurduğu azadlıq. harda səma gizlənər, harda səma
örtülərsə azalar azadlıq. qalxıb enən adamlara baxıram, - müxtəlif
yaşda, müxtəlif görkəmdə. kimi qalxır, kimi enir. kimi enir, kimi
qalxır. paralel xətlər boyubaş verir eniş və yoxuş. kimini
hüdudsuzluq gözləyir səma altında, kimini məhdudiyyət paraleliped
şəklində.bütün qalxıb-enmələr əbədilikdən xəbər verər, özü də
usandırıcı, bir az da mənasız əbədilikdən.

bərbəzəkli evdə hüzür məclisi. gözüm saata sataşır  mərhumun
şəkli qoyulmuş dolabın üstündə. şəkil çəkdirər, zamanı
dondurmaq keçər könlündən. amma donmuş məkan boylanar
şəkildən adamın üzünə.

öldü
saatı işləyir hələ də
dolabın üstündə.

                                       ***

məzarlıqda daşlar üzərindəkiyazılarıoxuyuram. maraqlı
bir hekayət oxuyacaq kimi dayanıram həmişə daşlara həkk
olmuş yazılar qarşısında. iki müxtəlifrəqəmlər arasında
hadisələr –insan həyatı; eyni yoldamüxtəlif  hadisələrdi talelər.
fərqli əyrilər cızca da eyni nöqtədəkəsişmələr var. pozulur
qanunuefklid həndəsəsinin.paralel düz xətlər kəsişər burda.

xatırlamaz insan
dünyanı ilk gördüyü anı
son gördüyünü də

iki unutqanlıq arasında –
həyat

                                          ***

qaranlıq düşür yavaş-yavaş. gizlənir öz yoxluğunda yenə
tanış əşyalar, tanış ev, tanış adamlar. görmədiyim
milyon-milyon əşyalar, milyon-milyon evlər, milyon-milyon
adamlar kimi.sevgi şeiri pıçıldayıram əbədi fanilikdə:

mən səni sevirəm
amma unutrmaq istəyirəm səni
səni sevincə

sevmək
min yol ölüb-dirilməkdi

mən səni sevirəm
sevirəm səni ölüncə
amma unutmaq istəyirəm
yox yox...
unutmağı unutmaq istəyirəm
səni sevincə

                        ***
bir gün də azalır bu yazdan. azalmada hər şey.
harda ki mən yoxam gizlənər o yoxluqda
varolanlar. bu gün də ayrılır şəkil kimi dünyadan.
təsviri yaddaşımda - nə qədər yaşayacaq görəsən.

bu yaz.  ax bu yaz bu yaz.
ax bu yazı bu yazı...
heç nə yaza bilmədim
nə qaldı bu yazdan
nə qaldı bu yaza bilmədim

                                         ... – 25.05.2012


Avanqard.net