Avanqard.net gənc yazar Nicat Həşimzadənin "Çərpələnglə dəfn edilən eşq" hekayəsini təqdim edir.

Uşaqlıq illərimizdə gözəl bir adətimiz vardı, çərpələng uçurardıq. Kimya dərsindən qaçdıqdan sonra  çərpələnglə oynamaqdan hədsiz zövq alardıq. Sevgi sözlərimizi əks etdirdiyimiz məktubları çərpələnglərə bağlayardıq. Çərpələng məktubumuzu hansı qızın yaşadığı evin eyvanına aparardısa biz də o qıza aşiq olardıq.  Ünvanını bilmədən yazardıq məktublarımızı. Qız ataları da bizə mane olmazdılar, onlar bunun bir əyləncə olduğunu zənn edərkən biz biz ilahi eşq axtarışında idik. Hər həftə fərqli qızlara aşiq olardıq, utanaraq etiraf edərdik. Ehtimal nəzəriyyəsinə görə hər 100 qızdan biri müsbət cavab verir. Bizim sevgili siyahımız hələ dolmamışdı. Məktubları biri-birimizdən xəbərsiz yazardıq, məzmununu gizli saxlayardıq, çünki sevgi intim duyğudur. Gizli saxlamağı bacarmalısan. Mən bilirdim ki, bir qızı yormadan sevmək dünyanın ən böyük fəlsəfəsidir. Yaşlı nəsil nümayəndələri bizə deyərdilər ki, əbədi sevgi yoxdur, bir gün siz də bu həqiqəti dərk edəcəksiniz, əbədi sevginin varlığına inanmaq qurbağanın səhra sevgisinə bənzəyir.  Beş dost idik. Çingiz bu beş nəfərdən ən safı, ən kövrək qəlblisi idi. 

Və bir gün onun çərpələngi məktubla birlikdə bir evin eyvanına düşdü. Çərpələnglərin üzərində adlarımızı yazardıq, qız Çingizinin adının qarşısında öz adını yazmışdı – Nigar. Yəqin o da inanırdı çərpələngli eşq oyununa. Heç zaman görüşmədilər, yalnız çərpələng vasitəsilə məktublaşdılar. Bəzən dostum qız yaşayan məhəlləyə gedərdi. Və ümidlə gözləyərdi, görəsən eyvana çıxacaqmı? Hətta qızın kölgəsi pərdə arxasından görünəndə həyəcandan titrəyərdi, biz 4 nəfərsə hələ də eşq axtarışında idik. Üsul dəyişməmişdi. Çərpələngli eşq arzulayırdıq.

Sonra dəhşətli bir hadisə yaşandı. Qaz sızmasından Nigar yaşadığı evdə patlayış oldu. Qız həyatla vidalaşdı, anası ağır yaralandı.

Və sonuncu dəfə Çingiz çərpələngini havaya tulladı. Çərpələng uçaraq Nigarın məzarı üstünə gəlmişdi. Biz bir daha çərpələng uçurmadıq. Bu, son idi.