Artpress.az gənc yazar Xəyalə Sevilin şeirlərini təqdim edir.















Pəncərədən boylanıram

Pəncərədən boylanıram,
Ay güzgümdə aylanıram.
Yer üzü qadın qapısı,
Gecə yarı döymək olmur.
Göy üzü yadın qapısı,
Dəymək olmur,
Dəymək olmur...

Həmin yol, həmin küçədi,
Qarayanız bir gecədi.
Bu azalan adamların arasında
Bir sən yoxsan,
Bir mən yoxam.
İki oldu bu yoxluq.
Böyüdü, boyumdan da
Yekə oldu bu yoxluq.
Heç kim ilə bölünməyən
Tikə oldu bu yoxluq.
Ömrümdən sənsiz illərim
Meyvə kimi dəyib düşür,
Gözlərimi döyüb düşür.
Və beləcə...
Və beləcə
Ölüm məndən duyuq düşür.
Torpağın qara canına
Mənim boyda oyuq düşür.


İlahi

İlahi, adamların
Niyə belə dəyişib?
Özün yaratdığını
Tanıya bilirsənmi?...

Gözlərimdə bulud yükü,
İlahi, bu əynimdəki
Üzü bəzək dünyamızı
Çıxarmağa gəlirsənmi?

Yer üzü canından bezib,
Özünü qara daş kimi
Göyə atmaq istəyir.
Ağaclar torpağın əlidi, bəlkə,
Dua kimi açılıb,
Sənə çatmaq istəyir.

İlahi, bir bulud baxir üzümə,
İlahi, bir yol yeriyir üstümə.
Külək dolur pəncərədən içəri,
Yağış yağır, yağış yağır.
Ölür bütün arzularım, xəyallarım
Təkcə əllərim diri.
İlahi, sənə baxır,
İlahi, məni çağır.


Bir az sakitləşmişəm

Bir az sakitləşmişəm.
Getdiyin yolları
Atıblar üstümə, elə bil,
Gözlərimin yaşımı səpiblər.
Bir az durulmuşam.
Nə bilim, bəlkə də yorulmuşam.

Pəncərəsi açıq qalan
Ev kimiyəm indi,
Səsin gəlir.
Küçə - küçə gəzirəm xatirələrini,
Böyründən keçirəm,
Məni görmürsən,
Öləsim gəlir.
Əllərim qoynumda.
Həsrətin yük kimidir boynumda,
Çəkim gərək...

Bir az sakitləşmişəm.
Ürəyim köhnə yaradı.
Neçə ildi yas yeriyəm , elə bil,
Bəlkə də gözlərim onnan qaradı.