Salam həsrət adasının sakini. O MÖHTƏŞƏM YUXUNU görməsəydim, Sənin gəlməyinə inanmazdım. Amma o yuxu üç dəfə ayrı-ayrı versiyalarda təkrarlandığı üçün inamımın möhürü vuruldu.

Yuxu 1. – Uzun bir yolun başlanğıcında durmuşdum. Hər iki tərəf ağaclıq. Hava həddən artıq bol idi. Təmiz havanı ziyadəsiylə duyurdum. Mən isə bikef, ürəyimdən qurğuşun asılan kimi, ağır-ağır irəli addımlayırdım. Birdən, anidən, işıq sürətiylə çəpinə yoldan hündür, əsmər biri peyda oldu. Əlimdən tutub məni başqa bir səmtə apardı. Birlikdə yol gəldik. Gəlib bir güşədə oturduq. Hər ikimiz susaraq bir-birimizin üzünə baxmağa başladıq. Susqunluq içində olsaq da, hər ikimiz gözlərimizlə bir-birimizə suallar verirdik. Sakitcə, dinməz-söyləməz gözlərimizdən yaş sel kimi axırdı. O, heç vaxt görmədiyim, səsini duymadığım əsmər mənə o qədər doğma gəldi ki… Sanki ömrü boyu onu tanımışdım. Həmin əsmər hıcqıraraq, içini çəkə-çəkə mənə sormağa başladı – Niyə məni axtarmırdın, axı mən səni soruşa-soruşa gəlmişəm. Axı sən də məni axtara bilərdin, bəs nədən bunu etmirdin. Sözün düzü gerçəklə xəyalı qarışdırmağa başlamışdım. Bu yuxu gerçəyə elə bənzəyirdi ki… P.S. Bu yuxu sanki taleyimin oyanması, siqnalı idi. Məndə inam oynamağa başladı, sənin gəlməyinə Şəhzadəm.

***

Yuxu 2. – Açıqlıq, geniş bir sahədi. Əzizlərimlə əhatəsində dayanmışam. Birdən yuxarıdan bir kəndir sallandı. Başımı qaldırıb yuxarı baxdım. Al-əlvan, rəngli şarlardan bir buket gördüm. Yuxarıda, şarların üstündə əsmər oturmuşdu, məni yuxarıya səsləyirdi. Gəl, gəl, qorxma qalx yuxarıya. Mən şaşqınlıq içərisindəydim, əvvəl tərəddüd etdim. Əzizlərimin və Onun əmin səsi yuxarı qalmağımda məndə inam yaratdı. İnan mənə qorxma deyə təkrarlayırdı. Qolumdan yapışıb məni yuxarı qaldırdı. Bir də gördüm səmada şarların üstündə əyləşmişəm. Yanımda da O.

Yuxu 3. – Məkan universitet binasıdır. Böyük bir izdihamın içi. Ətrafı dolaşan tələbələr, səs-küy. Birdən izdihamın içində bir hərəkətsizlik duydum. О, qum zərrəsi kimi bu izdihamın içində itib batırdı. Qara qiyafədə həmin əsməri təkrar gördüm. Bir güşəyə çəkilib, sakit-səssiz dünyasına qapılmışdı. Əlini dizinə qoyub, dərin yuxuya dalmışdı sanki… Mən də səssizcə gəlib yanında əyləşdim. Sakitcə pıçıldadım. – Что с вами? Что случилось? – Вы меня не поймёте. – Это вам так кажется. Наоборот, Я Вас лучше всех понимаю, думаю что мы родственные души. Только я знаю что с вами… Uzun uzadı söhbət elədik… Qəfil bir səs məni yuxudan oyatdı. Bu nə sirrdi bilə bilmirəm, amma mənə güc verir, sənin varlığına, bir zaman həyatımda peyda olmağına məni inandırdı, Şəhzadəm…! Ömrümün, varlığımın əfəndisi, səbəbi varlığım, Şəhzadəm…