Avanqard.net Rövşən Yerfinin "Qazanılmış vicdan çatışmazlığı sindromu" (QVÇS) hekayəsini təqdim edir.

(kiçik esse) 
                     
        Tanrı ara-bir iş-gücdən yorulub, görülməli işlərinin hamısını tapşırırdı mələklərinə, özü isə bütün günü göyün sonuncu qatında oturub dincəlir, oradan aləmi seyr edirdi.
        Yerə tamaşa edərkən Tanrını ən çox heyrətləndirən, bütün səylərinə baxmayaraq əksər insanların günü-gündən adamlıqdan dönməsiydi. Hər şeydən əvvəl, nə olur-olsun varlı olmağı düşünən bu insanlar üçün varlanmaq dostluqdan, sevgidən, hətta vətəndən də üstün idi. Alabəzək kağız “şeytanlar” qəlblərinə hakim kəsilmişdi. Həmin kağızları toplamağa o qədər aludə olmuşdular ki, onları əldə etməkdən ötrü, nəinki gücləri yetən əmlakı, mənliklərini, vicdanlarını da satmağa heyifləri gəlmirdi.
         Günü-gündən qiymətləri artan maddi dəyərlərlə müqayisədə vicdanın ucuzlaşması insanın bu keyfiyyəti tamamilə itirməsinə, tezliklə ruh kimi onun da sirr olub, təkcə Yaradana aidliyinə gətirib çıxaracaqdı...                                                
        Belə insanların içində vicdanın nə olduğunu bilmədiyini etiraf edənlər də vardı. Tanrının yazığı gəlirdi ruhları “qazanılmış vicdan çatışmazlığı sindromu” virusuna yoluxan bəndələrinə. Bilirdi ki, vəzifə və varlanmaq naminə, onlar vicdanlarını sonacan xərcləyib qurtarsalar, vicdan “defisitə” dönəcək, simasızlıq yaşamaq amalı sayılacaq, dünyanın bütün düzəni pozulacaqdı. Bəşəriyyəti epidemiya kimi bürüyəcək vicdan çatışmazlığının arxasınca Qiyamət günü başlayacaqdı.
        Amma, O, rəhmli, adil olduğundan hələ Qiyamətin başlanmasını istəmirdi. Buna, demək olar ki, həvəsi də yox idi. Ona görə də vicdanı azalan bəndələlərinə ruhlarını “QVÇS” virusundan qurtulmaq üçün əlavə “qrant” vicdan paylamağı qərara aldı. Payladı. Lakin, insanlar adət etdiklərindən  Tanrının ayırdığı “qrant”dan da rüsum, vergi, “şapka” tutdular, gücdən-dəyərdən saldılar…
        Bir xeyli müddət keçəndən sonra, Tanrı vicdan payladığı insanların ağıllanmaqdansa, onun səxavətindən istifadə edərək daha da həyasızlaşdıqlarını gördü. Qəzəblənib cəza kimi göndərdiyi müxtəlif  bədbəxtliklər, qəzalar, zəlzələlər, daşqınlar, növbənöv xəstəliklər də bu acgözlərə, naşükürlərə təsir etmirdi, anlamaq istəmirdilər. Yalnız sərvət, pul haqqında düşünürdülər. Pul, gəlir əldə etmək üçün qiymətlər artırılır, yeni qanunlar, qaydalar, vergilər, rüsumlar, cərimələr fikirləşib tapılırdı. PUL, PUL, PUL! Bütün fəaliyyətlərinin sonu gedib pula bağlanırdı.
        Tanrı narahat oldu ki, bu sayaq “analoqsuz” gedişatla ehtiyat “qrant” fondu da tükənəcək, insanlıq tezliklə qarşısı alınmaz təhlükə altına düşəcəkdi…
        Odur ki, Tanrı neçə vaxtdır vicdanının qayğısına qalmayanlara verdiyi “qrant” üçün də limit qaydası tətbiq edərək normaya keçmək məcburiyyətində qalıb. Ona görə də haradasa qarşınıza vicdansız çıxanda, yola verin, səbrsiz olmayın: yəqin ki, o nanəcib talançı son limitini də yenə məsuliyyətsizcəsinə maddiyyata israf edib. Ümidlə Tanrının ona verəcəyi növbəti “qrant payın” zamanını gözləmək lazımdır. Axı biz səbrli və dözümlüyük!..
        Şükür ki, Tanrımızın sonsuz rəhmi varmış!.. Yoxsa acgözlükdən, vicdan çatışmazlığından,  Lut qövmünün gününə düşərdik…