Özgür Kölənin Moskvadan məktubları
12.09.18
Hörmətli baş redaktor! Bu şeirləri sənə göndərərkən yadıma 1926-cı ildə "Dan ulduzu" jurnalında dərc edilən ilk sərbəst şeirlər (o zaman futurist adlanırdı) düşür. Əli Nazimin şeirlərini dərc edən redaksiya onun ənənədən kənar olduğunu, lakin müəllifin israrlarına rəğmən çap etdiklərini yazmışdı. Ə.Nazim Moskvadan gəlmişdi və ilk sərbəst şeir yazanlardan idi. Aradan yüz ilə yaxın bir zaman keçmişdir. Bu dəfə poetik istedadına inandığım başqa bir gəncimiz - Özgür Kölə Moskvadan mənə şeirlərini göndərib. Şeir Türkiyə türkcəsində yazılıb. Bilirəm ki, siz bədii nümunələri Azərbaycan türkcəsində dərc edirsiniz. Lakin elə nümunələr olur ki, zamanı qabaqlayır. Bu mənada bir Azərbaycan türkünün Türkiyə türkcəsində şeir yazması və onu Azərbaycan saytlarının birində dərc etdirməsindən doğal nə ola bilər?! İnanıram ki, bizim mətbuat (eləcə də Türkiyə mətbuatı) bu mərhələni də aşacaq. Ona görə də Özgür Kölənin şeirlərini "Avanqard" oxucularının ixtiyarına buraxıram.
Hörmətlə,
filologiya elmləri doktoru,
professor Bədirxan Əhmədli
Moskovadan mektuplar
Moskovadan mektuplar adlı şiirler yazmaktayım
Belki de şiir, mektup, hepsi bahane
Adına hasret çekiyorum desem daha iyi
Neyin mi hasreti
Babamın daim öğüt veren tavırları,
Annemin şefkatli sesi,
Arkadaşlarımla geçirdiğim zamanların neşesi
Düşündüğüm anlarda içimden diyorum
Keşke hep benimle olsalar
Böyle aklımda, hatıralarımda değil
Yanımda, nereye gidersem orada
Yoksa Moskovaymış, Baküymüş hiç farketmez
Sevdiklerimizin olduğu yer gönüle yakındır
Düşünüyorum bazen hiç düşünmemek daha iyi
Hayatı akışına bırakmak
ve rüzgar nereye giderse, orada olmak
Gerçi öyle de yaptım
Kendimi bildim-bileli, rüzgara kaçtım
Görünen o ki, artık durmak istiyorum
Eve, sevdiklerime dönmek
Ama Baküde şimdi hiç çekilemez
Büyük ihtimal çok sıcaktır bir kere
Şort yerine pantolon giymek
Çok ağır gelir, kafamdaki değişmiş düzene
Düşünmeni istiyorum
Düşünmeni istiyorum, başka bir zaman değilde, hemen şimdi
Kapa gözlerini, aç kalbini
Duy vicdanının sesini
Söyle
Cennete yol kolaysa
Dürüst olmak neden zor
Dünya malı yalansa
Niye adalet rengi mor
Dinle
Bana sorarsan inanmadan önce
En iyisi hesap sor
Biz geliyoruz ince-ince
İçimizde ateş kor
Bekle ve gör
Hatırlayacak
Ben garibim sen benden garip
Gurbetin soğuk günlerinde
İçimi ısıtan güneş oldun bana
Tamda yazmak hevesimi kaybettim derken
Gecelerce seni düşünüp uyuyamamaktan
Yeniden şair oldum, şiir yazdım sana
Çok yazık hikayemiz çok erken bitti
Yoksa daha kaç şiir yazıcaktım uğruna
Olsun, bu sana yazdığım son şiir
Artık her nefeste erken biten aşkımızı unutuyorum
Belki şiirlerimde okuyup anca hatırlarım
Belkide sen Türkçe öğrenip kendin okursun
Belkide tercüme edilir değişik dillere
Hayat bu, ikimizden bile garip
Bir bakarsın yine buluşuruz bir yerde
Belki farklı koşullarda
Belkide yeni sevgililerle
Belkide yoktur kaderimizde
Ancak seni unutsam bile
Şiirlerim daim yaşıyacak
Ve bizden sonra gelen nesil
Bizi, biz unutmuşken, hatırlayacak
İnsanlık halleri
Gittiğin bir gün bile olmamış
Ama özlüyorum seni,
Bencilliğinle, şımarıklığınla ve
İçtenliğinle, sen bir farklıydın, arkadaş
Döneceksin dönmesine de
Ama farklı olucak ya
Daha şimdiden gidişine gökler ağlamış
Yağmur olmuş yağmış
Çünkü ağladığında göz yaşlarına
Karşılık verecek gözyaşım
Anca bu kadar olurdu diye
Ağlamak iyidir, sonrası gülücük olsun yeter
İnsanlık hali işte, napalım
Mutluluğu kaybedince anlarız
Geç olur biraz ama
Acı çekerken mutlu günleri hatırlarız
Sabah erken doğuyor buralarda
Sabah erken doğuyor buralarda
Evimden farklı olarak
Sabaha karşı ilham alıyorum
Belkide erken geçen gecenin inadına
Görünen o ki, ilham perim gecenin yerini,
sabahın şafağıyla değişmiş
Uykusuz gecelerimin nedeni sensin tabii
Tüm şiirlerimi sana yazmak istiyorum
Tamam, çok karizmatik olabilirim
Ancak seni kendime bağlamak için
Çok doğal yöntemim,
belkide beni olası başka hayranlarından farklı kılacak en güçlü silahım bu olduğu için
Kalbimdeki duyguları sözlerle anlatmak gereği duyuyorum
Seviyorum işte seni, bu biçim
Sevmeğe neden gerekmez ama Çocuksu gülüyorsun belkide
Mizah duygun bana bir nevi beni hatırlatıyor
Kaybetmiş değilim, sadece her kesle paylaşmıyorum o kadar
Naif olduğumu bilip kırmasınlar diye
Derler ya sevdiğinin gözünde kendini görebiliyorsan
İşte o zaman gerçekten sevmişsin
Belki sırf bunun için
Seviyorum işte seni, bu biçim
Yüzün çok güzel de kuzum
Yüzün çok güzel de kuzum
Keşke gönlünde yüzün kadar olsaydı
Vucuduna sarf ettiğin zamanın
yarısını güzel sanatlara adasaydın
Belkide öyle Leyla takılmazdın
Birde hayvanları çok seviyorsan ya
Biri yetmezmiş gibi tam 3 köpeyin var
3 tane biri diğerinden farklı köpek
Ne olurdu benide o köpeklerin kadar sevseydin
Düşünüyorumda, ama iyikide sevmedin
Yoksa karşılıklı sevgimiz yüzünden
Sanatdan, insandan anlamaz biriyle zaman geçirmek ruhuma çok ağır gelebilirdi
Benimkisi kaybetdikten sonra iyikide olmadi gibisinden değil
Sakın yanlış anlama
Bir kere, baya düşündüm tüm olasılıkları
Ölçtüm-biçtim derken aklımın çiplerini yaktım, sonrada bolca sigara
Ve her dumanında kederlendim bildiğin
Belkide bilemediğin, ne farkeder
|
