Fəxri Müslüm - Mən ölsəm, içimdən öləcəm
27.05.20
Mən ölsəm içimdən öləcəm
Mən ölsəm, içimdən öləcəm, abrıma, həyama qısılıb, mən, çölümdən, çoxdan ölüb qurtarmışam. Mən ölsəm, içimdən öləcəm, bir günəşli səhərdə, kəpənəklərin, çiçəkdən çiçəyə, güldən gülə, sevinə-sevinə, uçub qonan vaxtında. İçimə yığılan səssiz yaddaşların, Şaman ocaqları tək, çıtır-çıtır yanan vaxtında. Mən, Nazim Hikmətin Gülhanə parkındakı, Ceviz ağacı deyiləm, udduğumuz, bir ovuc havaya şərik çıxa, torpağın, yurdun əsir vaxtı, Kölgəsi, Ağır-ağır yuxuların ağzına ötürə bizi. Mən, Orxan Vəlinin Qovaq ağacı deyiləm, əl boyda yarpaqları, canımıza gün döyüb, istisi keçməmiş, son baharın dəryaz ağzına götürə bizi. Mən, bəzilərinin, heç, alma ağacı da, deyiləm, yaylağı ilə, payızlığı ilə, qışlığı ilə, min sifəti, min üzü ola. aldadıcı parıltıları, qızaran, ya yanan yanaqları, ya da, solan, ilan üzü ola. Mən, yarpaqları beş barmaq palıd ağacıyam, cəhrayı rəngilə payızın havasına qoşulan. Canımın çıxan, öləziyən yerində sobasına qoşulan. Mən dəmir ağacıyam, kökü Ərdəbilə gedib çıxan, gövdəsi, çəkdiyim yük arabasının, təkərinə gedib çıxan. Mən, ölsəm, içimdən öləcəm, içimdəki şərqilər, sazın tellərində darana-darana, və bir də, içimdə bir köç havası yarana-yarana. Mən, köçümü, payızın qızaran, çəhrayı vaxtına, durna qatarının, qərib-qərib, kövrək-kövrək, şərqi oxuya-oxuya köçən vaxtına saxlamışam. Qanadlarından düşən lələklərlə, taleyimi, gecənin Ay işığına yaza-yaza. Mən, köçümü , elatın, yaylaqdan aran köçünə saxlamışam, payızını, aram-aram, saçımın, kipriklərimin uclarından üzüaşağı enən, çisəyinə, çəninə yaza-yaza. Ömürmü, meşənin, küknar ağaclarının arasından, qərb-qərib süzülən Günəş işiğına, və bir də, təbiətin yağışdan sonrakı min rəngə çalan, Göy qurşağına yaza-yaza. Mən, ölsəm, içimdən öləcəm, bulaqların həzin səsi, çayların zümzüməsi, içimdəki, yurd yaralarını, qərib bir kövrək nəğməsiylə gözən vaxtı. Alnımı, səhərin mehi, öpərək sərin-sərin keçən vaxtı, dənizin dalğaları hayqırıb, üzü Şuşaya köksümün başını üzən vaxtı. Mənim çölüm çoxdan ölüb, mənim çölüm, gördüyüm yuxuların astanasında qalıb. Biraz içimlə yaşaya bilmişəm, özümü, öz içimdə daşıya bilmişəm. Onun da, mayası, biraz danüzündən, biraz yol-izimdən süzülüb gəlib. Biraz yayımdan, biraz payızımdan, sozalıb, üzülüb gəlib. Hərdən, buluda qoşulub getmişəm, neçə ağrılardan, neçə dərdlərdən bitib getmişəm. İçimdə Qarabağı, Göyçəsi, Və bir də, Təbrizi can verə-verə. Ululardan bizə əmanət qalmış, ancaq, yerinə yetirə bilmədiyimiz, son sözü, can verə-verə. Mən, ölsəm, içimdən öləcəm. Bu yara, qaysaq verib, gözənməsə, durna qatarının köçünü, payızın son baharını gözləyəcəm. Gözləyəcəm, və ölsəm, içimdən öləcəm.
19.05.2020
Ümid daş bağlayıb, səbrimiz üstdə
Sanki, ağaclar da, inciyib bizdən, Şaxı, çubuqları gözləri dərər. Oxşarsan, yarpaq da, sığaldan qaçıb, Qamçı tək şilləsi üzləri dərər.
Elə bil canlıdı, Qarşıda zəifi, gücsüzü seçər, Qollar da yanına düşmüş kimidi. Ha çalış, ha dolan, başına fırlan, Lal olmuş kimidi, küsmüş kimidi.
Yatmaz sinəsinə verdiyin su da, Hirsi, damcı-damcı kökündən damar. Əsir ağaclara, xiffət çəkməkdən, Dərdi də, çəkdiyi yükündən damar.
Nə mehə baş əyər, nə də küləyə, Yermizə, kininə tutulub durar. Bizim acığmıza, yada, düşmənə, Yerindən ox kimi dartılıb durar.
Başında, budaqda, Oxuyan quşların şərqiləri də, Sanki, şərqi deyil, söyüş yeridi. Qarğa qarıldayıb, qınağa çəkər, Demək istəyər ki, Savaşın, yeriniz, döyüş yeridi.
Ətrini qısıbdı, gül də, çiçək də, Üzündən, gözündən xəsislik yağır. Neynəsin, torpağı, yurdu getmişə, Gözucu baxır ki, İçindən, çölündən səssizlik yağır.
Elə bil, sovrulmuş, Su dəyirmanıyıq, külək oynayır, Səs də, qurum tutub, körüyü çəkmir. Ümid daş bağlayıb, səbrimiz üstdə, Ha yonub hörürük, hörüyü çəkmir.
İçə çəkdiyimiz hava bir yana, Yanıb, içdiyimiz suya nə deyim. Ömür də calanıb, Elə, yük olubdu, gecə, gündüzə, Doğan Günəşinə, Aya nə deyim.
Bu boyu, buxunu qamışa çəkdik, Içimiz, çölümüz qırılıb qaldı. Bir ovuc düşmənin nə gücü var ki, İlan tək, yurdlara sarılıb qaldı.
Sanki, ağaclar da, inciyib bizdən, Şaxı, çubuqları gözləri dərər. Oxşarsan, yarpaq da, sığaldan qaçıb, Qamçı tək şilləsi üzləri dərər.
23.05.2020.
Adamları, gözləyirmiş, çöl-bayır
Adamları, gözləyirmiş, çöl-bayır, Havanın da, rəngi-rufu, qayıtdı. Meh dolandı, ürək açdı, sevindi, Dustaq olmuş, hal-əhvalı, oyatdı.
Səma açıq, üz-gözündə təbəssüm, Yaşmaq altdan Günəş kimi, gülümsər. Dağlar çənsiz, dağ olmaz ki, çəni var, Şehi daşdan, yaşıl otdan, gülümsər.
Baxça, bağda ala qarğa, var-gəldə, Bülbül qonub qızıl gülə, oxuyur. Azadlığın rəngi necə, xoşuymuş, Çeşid-çeşid könül, xalı toxuyur.
Gün uzandı, ömür gəldi, ömürə, Arzuların ağzı açıq güneyə. Köksüm alda, neçə şərqi oyanıb, Düyünləndi bayatıya, tər neyə.
İstiləndi quluncumun hər tini, Yel oynadı ağ saçımda, telimdə. Sinirlərim, zəncirindən toxdadı, Qantarğası, zər yüyəni, əlimdə.
Adamları, gözləyirmiş, çöl-bayır, Havanın da, rəngi-rufu, qayıtdı. Meh dolandı, ürək açdı, sevindi, Dustaq olmuş, hal-əhvalı, oyatdı.
18.05.2020
|
